Fai go

Zo gisteren teruggekomen van twee weken binnenland. Ik kon via de medische zending mee om te helpen met een project ter preventie van baarmoederhalskanker. Je screent de vrouw en als er een afwijking wordt gevonden kun je gelijk behandelen. Twee weken geleden zijn we met het vliegtuig vertrokken naar Drietabbetje. Dit ligt op ongeveer een uurtje vliegen van Paramaribo. Daar aangekomen werden we opgewacht door de gezondheidsassistenten waar we de komende weken mee zouden werken. Na onze spullen weg te hebben gezet zijn we na de Graman van het dorp gegaan. Dit is het dorpshoofd en aan hm moet ook toestemming gevraagd worden of het onderzoek plaats mag vinden. Dit was al gedaan dus we kwamen eigenlijk alleen maar even goedendag zeggen. Je mag tijdens het gesprek niet direct met de Graman spreken maar dat gebeurt allemaal via de kapitein. Je vraagt iets aan hem en hij vraagt het weer aan de Graman. Het antwoorden van de Graman gaat op de zelfde manier. Maar ik begreep helemaal niets van wat er gezegd werd, maar goed hij zou er ook wel niets van begrijpen als ik tegen hem aan zou praten. Na de ontmoeting zijn we naar het logeeradres gegaan. Ik had het idee alsof ik op scouting trip was. Een of ander vervallen gebouwtje waar je net je hangmat in kwijt kon en als de avond begon had je nog wat gezelschap van ratten. We hebben het twee nachtjes daar uitgehouden en hebben toen maar gevraagd of we ergens anders konden verblijven. We zijn toen maar gelijk naar het onderkomen gegaan van het ministerie van binnenlandse zaken, was wel even iets beter vertoeven.

De eerste dag werken was wel een rare gewaarwording. Zitten er zo’n tachtig tot negentig vrouwen te wachten om 9 uur ’s ochtends en die blijven allemaal netjes daar zitten. Ook al moeten ze tot 8 uur ’s avonds daar zitten, niemand die je hoort klagen dat het te langzaam gaat of dat we moeten opschieten. Uiteindelijk hadden we die dag maar 42 mensen kunnen screenen en de overige mensen die hadden allemaal last van buikpijn waar je niets mee kon. Er was er zelfs een die gewoon voor de lol behandeld wilde worden. Het is maar waar je zin in hebt. Volgende keer toch maar even wat beter selecteren wie wel en wie niet in aanmerking komen voor het onderzoek. Dit ging in de loop van de week wel steeds beter. Na twee dagen onderzoek op Drietabbetje zijn we doorgereisd naar Godo Olo. Een best groot en ook wel mooi dorp om te zien. Het was eigenlijk een groot dorp die onderverdeeld was in drie kleine dorpen. Er staat daar ook een school maar die grotendeels van de tijd leeg. Er zijn drie leerkrachten en alle drie hebben ze geen leerlingen omdat die iets verderop lekker aan het voetballen zijn. Dan hebben ze het over ontwikkelingsachterstand in het binnenland. Ik zou niet echt weten hoe dat dan komt. Die leerkrachten krijgen wel gewoon betaald, maar hoeven er niets voor te doen. Op Godo Olo ook wel leuk kennis gemaakt met een aantal fijne spinnen. Ik heb het er al niet zo op, maar als er dan vogelspinnen op mijn kamer zitten en spinnen die het net niet zijn dan ben ik weg. Ben dan ook maar op de poli gaan slapen. Na twee dagen daar gewerkt te hebben zijn we teruggegaan naar Drietabbetje om vanuit daar door te gaan naar Karmel. Karmel is een dorp met een twee leerkrachten en hun gezin, waarvan er een genoemd kan worden als dorpsgek en er woont ook nog een oma. Verder staan er heel veel grote huizen, maar deze vooral leeg en in een staat waarin je het niemand gunt om in te slapen. Oh ja er staat ook nog een net gebouwde poli van 6 miljoen SRD, dat is ongeveer 1,7 miljoen euro. De kans is groot dat die twee leerkrachten uit dat dorp vertrekken en dan blijft alleen die oma en die mooie poli over. Er is niet echt over nagedacht dat er verderop een groot dorp staat, wat natuurlijk veel centraler is en waar je veel meer mensen kunt bereiken. Na Karmel zijn we doorgereisd naar Stoelmanseiland. Dit is een eiland waar gezondheidszorg, politie, militaire dienst en het meteo consult verblijven. Dit is eigenlijk het centrale punt om alles te regelen wat met dat gebied te maken heeft. De laatste week zijn we hier gebleven en zijn we vanuit hier de overige dorpjes nog gaan bezoeken. Wel super om mee te maken. Al deze dorpjes moet je via een boot bereiken en als je tot rust wilt komen moet je dat op deze manier doen. Super mooie omgevingen en zo nu en dan kom je behoorlijk sterke sula’s (stroomversnellingen) tegen. Word je toch wel stil van als je dat allemaal ziet, zeker ook als je Nederland kent dat volgebouwd is.

De gezondheidszorg in het binnenland is wel heel erg goed geregeld. Je kunt zeggen dat ze op dat gebied veel verder zijn dan in de stad. Iedereen kan heel gemakkelijk met klachten terecht bij een polikliniek. Deze poli’s zijn bemand door gezondheidsassistenten (die functioneren als huisartsen) en verpleegkundigen. Deze staan altijd in direct contact met een arts. De gezondheidsassistenten staan eigenlijk helemaal onderaan de ladder van de gezondheidszorg, maar als je ziet wat voor een deskundig werk ze afleveren zet je ze bijna bovenaan. De poliklinieken zijn heel centraal gelegen en niemand hoeft veel moeite te doen om er eentje te bereiken. De zorg die men krijgt wordt allemaal gratis verleend. Wanneer het probleem te serieus wordt en het leven op het spel staat wordt de patient met het vliegtuig opgehaald om vervolgens in de stad in een ziekenhuis verder behandeld te worden. Dit gebeurt allemaal gratis. Qua organisatie zit het dus erg goed in elkaar. Nou dta was het wel weer even. Tot snel weer.

Liefs Dimitri